惠安赖惟允汝恭乞崇清老椿芳桂四大字为赋二

作者：王迈• 宋代

huì ān lài wéi yǔn rǔ gōng qǐ chóng qīng lǎo chūn fāng guì sì dà zì wèi fù èr
惠安赖惟允汝恭乞崇清老椿芳桂四大字为赋二

hùn yuán pán gǔ wèi zhī mǔ, hàn màn ān qī wèi zhè yǒu.
混元盘古为之母，汗漫安期为这友。
zhī tiáo shàng guà ní lián quán, jié huǒ bù huài qí tiān quán.
枝条上挂蜺连蜷，劫火不坏其天全。
léi yǔ bù jīng qí shēng hòu, chūn qiū qiǎo lì mò néng zhī,
雷雨不惊其生厚，春秋巧历莫能知，
zhī wǒ zhě yǒu méng lā sǒu, jūn chí cǐ wù wèi qīn shòu.
知我者有蒙垃叟，君持此物为亲寿。
lǎo chén zuò zì guāng mó dòu, rén xī chūn xī gòng cháng jiǔ.
老陈作字光摩斗，人兮椿兮共长久。